|
Classic Camera Collectors Club Informatieve website van Frank Lakiere |
Griekenland : Korfoe
Dag 1 : zaterdag 30 aug 2014
Antwerpen - Kavos
Buiten de vakantiemaanden juli en augustus zijn er minder vluchten naar Korfoe. Onze vlucht met Thomas-Cook is er een voor vroege vogels, want we moeten al tegen 4 uur 's morgens in Zaventem zijn. Gelukkig is Pieter breid om ons tot daar te rijden. Hij is er al om 3u10 en zo zijn we goed op tijd om in te checken.
Aangezien dit een reis is binnen de Europese unie zijn de formaliteiten beperkt.
Om 6 uur verlaat onze Airbus 320 de Belgische bodem en onderweg hebben we vanuit het vliegtuig een mooie zonsopgang.
We komen aan om 9u10 plaatselijke tijd (1 uur later dan in België).
Van de luchthaven stappen we naar Korfoe stad om daar de bus te nemen naar Kavos. In Korfoe zijn er 2 soorten bussen: de blauwe bussen zijn bestemd voor verplaatsingen in de omgeving van de stad, terwijl de groene bussen voor grotere afstanden bestemd zijn. Het busstation ligt dicht bij de haven, in het noorden van de stad, en aangezien Korfoe stad niet erg groot is, komen we daar aan na een klein halfuurtje stappen. Het is zonnig weer en de temperatuur loopt al op tot 30 °C. Het is stoffig en warm en we zien onderweg eigenlijk weinig interessants.
De bus naar Kavos vertrekt pas om 11u30 en zo hebben we ruim de tijd om nog een koffie te drinken op een terras nabij de bushalte.
Het stadje Kavos ligt in de zuidpunt van Korfoe, op 44 km afstand van Korfoe stad. Na een rit van meer dan 2 uur, meestal op de weg langs de Ionische zee, komen we in Kavos aan. Vroeger was dit een rustig vissersdorpje maar de laatste 15 jaar is het stadje steeds meer toeristisch geworden en er zijn vele hotels, appartementen, restaurants, bars en disco's. Na de eindhalte stappen we verder zuidwaarts tot we buiten de drukte komen. Daar zien we tussen allerhande grote reclameborden de eerste aanduiding van de Corfu Trail, een klein geel plaatje met C.T. en een pijltje
We wandelen nog enkele honderden meters verder en vinden een studio in "Corfu & Elle Apps en Studios" aan 25 EUR.
Tegen 2 uur zitten we binnen in de koelte en een met een middagdutje maken we ons vroeg opstaan goed. Later gaan we in de blakende zon even naar het strand, waar we een prachtig uitzicht hebben over de Ionische zee en naar het Griekse vasteland. Op het smalle strand ligt er heel wat plastiek afval.
We keren terug langs de supermarkt waar we onze lunch voor morgen kopen, alsook een fles Griekse wijn voor vanavond.
Die avond eten we in het restaurant een Griekse sla met brood en drinken er een halve liter Amstel bier bij.
Na 7 uur werd het wat minder warm en met alle ramen en deuren open was het binnen onze studio best te doen, zodat we beslissen om de extra kost voor de airco uit te sparen. In de avondzon genieten we op het terras van de Griekse wijn, die zeker lekker smaakt.
Dag 2 : zondag 31 aug 2014
Kavos - Potami (16,5 km - 4,5 uur)
Het wordt toch een warme nacht. Ook is er tot lang na middernacht lawaai van feestvierders, maar gelukkig is het veraf en het wordt overstemd door het geruis van de motoren van de airco's aan de buitenkant van het gebouw. Er zitten ook wat kleine venijnige muggen binnen. Hun steken laten weinig sporen na maar ze jeuken even goed als die van hun grotere familieleden in België.
We staan op om halfacht en bestellen een Engels ontbijt: geen hoogvlieger, want de spiegeleieren en de plak bacon zijn oké, maar de worst en de bonen komen uit blik.
Om 9 uur gaan we op weg naar de ruïne van het klooster van de H. Maria Arkoudilas. De weg loopt steeds omhoog langs de baai en er is veel schaduw. Van het klooster is er maar weinig over buiten de klokkentoren en een stuk muur. We gaan dan ook vlug verder omlaag door een bos en komen zo aan het strand dat we volgen tot aan een kaap waar we aan het einde een betonnen weg volgen die rechts omhoog loopt.
We volgen die weg enkele honderden meters en slaan dan rechtsaf op een grindweg die steil omhoog loopt. Hier zien we voor het eerst een paaltje met een gele aanduiding. Dit is een aanwijzing dat de C.T. op veel plaatsen heel slecht bewegwijzerd is. Gelukkig hebben we de GPS bij.
Het is ondertussen snikheet en de weg ligt volop in de zon en stijgt constant. We komen na 9,5 km aan in Spartera, waar we stoppen in een cafeetje met een beschaduwd terras met een mooi uitzicht.
Na een verkwikkende pint gaat het rustig bergaf, eerst in de schaduw, maar dan wordt het pad breder en de laatste kilometers naar Potami leggen we af in de volle zon.
Na 16,5 km komen we aan bij een toeristisch gehucht Potami, een deelgemeente van Lefkimmi. Nabij de brug over de Harmano rivier is er concentratie van restaurants en winkeltjes. Het is nu 1u30 en het is er redelijk druk. We bestellen een pint en vragen of er hier een kamer te huur is. De ober verwijst ons door naar een restaurant en die hebben iets verderop een huis met kamers met airco (40 EUR).
In de namiddag lopen we nog even langs de rivier. het is nu snikheet en waar er rond 2 uur nog een gezellige drukte heerste is er nu geen levende ziel te bespeuren. Gelukkig is het winkeltje nabij de brug open en we halen gekoeld bier en nootjes. Ook kopen we er Nescafé om morgenvroeg koffie te hebben bij ons ontbijt.
Daarna vluchten we voor de hitte naar binnen en dan platte rust... We besluiten om morgen in alle vroegte te vertrekken om de grote hitte te vermijden.
We eten 's avonds weer een Griekse sla op een terrasje naast de rivier.
Dag 3 : maandag 1 sept 2014
Lefkimmi (Potami) - Agios Georgios (17,5 km - 4,5 uur)
We gebruiken onze GSM als wekker en zo worden we wakker om 5u30, en we ontbijten met brioche en Nescafé. Het is nog volop donker wanneer we iets na 6 uur op stap gaan. We stappen door de slapende straten van Lefkimmi en we zien inderdaad geen aanduidingen van hotels of van kamers te huur.
Goed dat de GPS ons de weg wijst, want de gele aanwijzingen van de C.T. zien we maar zeer sporadisch en bij splitsingen zijn ze er al helemaal niet. Na het stadje loopt de C.T. en we stappen op een brede zandweg tussen olijfbomen die na 8 km uitkomt op een grote asfaltweg, die we eventjes volgen tot aan restaurant Alexander. Iets voor dat restaurant gaat de C.T. rechtsaf omhoog via een smal betonweggetje en zo stijgen we verder tussen olijfbomen en ook nu en dan een wijngaard. We hebben hier vanuit de hoogte een mooi uitzicht op de zee en we komen tegen 10 uur op Marathias Beach (14,5 km).
Op een terrasje drinken we thee en Ice Tea en gaan dan verder langs de zee. Het is lastig lopen in het zand, dus proberen we zoveel mogelijk in het natte zand te blijven, er wel op lettend dat onze schoenen droog blijven. In de verte kunne we Agios Georgios al zien en bij de eerste gelegenheid gaan we van het strand weg en komen we via een stijgend weggetje bij de Malibu Bar, waar we ons eerste Grieks bier, een Mythos, bestellen (11u30).
Er staat een reclamebord met kamers te huur maar ze verhuren niet voor 1 nacht. Dus gaan we verder en in Barba-Yiannis worden we vriendelijk ontvangen en krijgen we een kamer aan 35 EUR, airco inbegrepen.
Na een douche en een korte rust gaan we eventjes Agios Georgios verkennen: een straat met wat restaurants en 2 supermarktjes, dat is het zowat! We kopen wat fruit en besluiten om uit te kijken waar we 's avonds eventueel vis kunnen eten, maar het wordt uiteindelijk toch weer een Griekse salade.
Voor morgen wordt een weersverandering voorspeld met bewolking, regen en lagere temperaturen, maar nu wijst niets erop dat dit zo zal zijn. De zon schijnt volop en het is even heet als gisteren, alleen is er hier bij de zee een briesje dat voor wat afkoeling zorgt. Op de kamer is de airco zeer welkom.
In de late avond barst er dan toch een hevig onweer los, maar dat duurt niet lang. Iets na middernacht komt er ook nog een luidruchtige bende zatlappen voorbij.
Dag 4 : dinsdag 2 sept 2014
Agios Georgios - Paramonas (19,5 km - 5,5 uur : waarvan 1 uur schuilen voor onweer)
We worden wakker om 7 uur en het weer lijkt beter dan verwacht: licht bewolkt en weinig wind. Wel is de zee veel woeliger dan gisteren.
Wanneer we vertrekken zien we dat er rond het hotel heel wat schade is: in de groentuin liggen alle planten plat en veel bloembakken zijn omvergewaaid. Verder langs de kust zijn er ook heel wat reclameborden vernield, en een dak in golfplaten is gedeeltelijk weggeblazen. Ook zie je overal ligstoelen die tientallen meter van het strand in de duinen terecht gekomen zijn.
Zo lopen we eerst de straat van Agios Georgios door en komen zo op het strand. Na een goeie kilometer ploeteren door het mulle zand gaan we wat hoger de duinen in. Hier loopt het gemakkelijker en we volgen een pad dat gebruikt wordt door quads. Na 5 km komen we uiteindelijk op een echt paadje en dat leidt ons naar het grote strandmeer. We slaan hier linksaf en volgen de rand van het meer tot we aan een kanaaltje komen. Hier zijn er 2 mannen bezig te vissen met een soort fuik. Het si hier nogal modderig maar iets meer naar de zee is er een brug over het kleine kanaal.
Vanaf hier loopt er een brede grindweg tussen het meer en de zee. Aan het einde van deze weg is er een kleine bar. We willen hier wel een koffie of thee drinken, maar ze kunnen niets serveren want ze zijn druk bezig met de schade van vannacht op te ruimen. We kunnen er wel aan een tafeltje zitten en eten brood en kaas. We zitten hier zonnig en droog, maar in de verte zien we op zee donkere wolken.
Na een halfuurtje stappen we verder en al gauw begint het te druppelen, zodat we onze regenjas aantrekken en regenbescherming over de rugzak trekken. We lopen hier op een asfaltweg tussen olijfbomen. Dan breekt er een hevig onweer los en we kunnen nergens schuilen. De enkele huizen langs de weg zijn omgeven met afsluitingen en ontoegankelijk en wanneer we uiteindelijk toch een huis met een afdak bereiken zijn we druipnat. Het water staat letterlijk in onze schoenen. De vriendelijke eigenaar vraagt ons binnen, maar hij heeft zelf heel wat te doen in verband met een lek in zijn dak. We blijven gewoon onder het afdak uitdruppen. na een half uur kunnen we verder, maar we worden gewaarschuwd dat er zeker nog meer regen komt.
Dat is inderdaad zo, maar nu zijn we gelukkig juist nabij een afdak. We schuilen er naaste en afgedankte auto, een tractor en een boot. Nu is het onweer nog feller en het duurt precies ook iets langer, maar als het stopt gaan we vlug op stap voor de laatste 4 km naar Paramonas.
In het eerste hotelletje hebben ze geen plaats voor ons (toch niet voor 1 nacht) maar bij de zee is er wel plaats in hotel Paramonas (50 EUR, ontbijt incl.).
Het is nu 1u15 en het blijft voor de rest van de namiddag regenen, met een effengrijze hemel boven een woelige zee en nu en dan en donderslag. Dit is geen goed vooruitzicht voor morgen.
Die avond eten we in restaurant Sunshine op een terras met uitzicht op de zee en doordat het weer opklaart zitten we zelfs in de zon. Vanavond eten we vis (dus nu eens geen Griekse salade) en het is lekker. Later op de avond komen er weer wolken maar het blijft droog.
Dag 5 : woensdag 3 sept 2014
Paramonas - Dafnata (19,5 km - 6 uur)
We hebben goed geslapen en worden zonder wekker om 7u20 wakker. Het weer ziet er goed uit met enkele verspreide wolken, maar gisteren was dat ook zo. Dus gaan we vlug ontbijten en dan op stap voordat het weer omslaat.
Om 9 uur gaan we eerst een gedeelte terug omhoog tot we weer op de C.T. komen, die zigzag omhoog gaat langs de berg. We komen voorbij een huis waar een vrouw juist buitenkomt. Ze wijst naar de hemel en zegt verschillende keren "Boem! boem! boem!" wat we interpreteren als een verwittiging voor onweer. Het is een goed uur klimmen (ongeveer 3 km) voordat we aan een afdaling beginnen en na een half uurtje aankomen in een klein dorp. Er is daar een winkeltje en een bar, maar het is te vroeg om te stoppen en dus gaan we verder bergaf via een smal, weinig gebruikt weggetje, tot aan een asfaltweg. Die volgen we even en dan gaat het over een brede grindweg wat op en neer. Midden tussen de olijfbomen stoppen we om te eten en om wat te rusten.
Hierna stijgt de weg en het is lastig klimmen in de volle zon. Daarna is het even afdalen tot Strongili, waar we in de Spiros Bar wat uitrusten met thee en Ice Tea. Ik maak van de gelegenheid gebruik om in de supermarkt aan de overzijde van de straat frisdrank te kopen.
Om 1 uur vertrekken we voor de volgende klim, bijna 2 uur lang stijgen met de zon in onze nek, totdat we uiteindelijk Kamianata bereiken. Hier volgen we de asfaltweg tot bij Kostas Bar in het gehucht Dafnata. Kostas is de man die onlangs de job aangenomen heeft om de bewegwijzering van de C.T. te verzorgen. Hij geeft toe dat er nog heel wat werk te doen is. We kunnen er een kamer huren, maar hij heeft zelfs nog iets beter: een huisje een goeie kilometer verderop. We stappen ernaartoe en juist als Kostas er ook aankomt begint de beloofde stortbui, die zeker een half uur aanhoudt. Daarna schijnt de zon weer alsof er niets gebeurt is.
Het huisje heeft een mooi uitzicht op een berg, met verderop een baai. Op het zonneterras is het uitzonderlijk rustig.
We gaan 's avonds bij Kostas eten: gyros - tzatziki - frieten en Griekse sla - kipfilet - patat en natuurlijk Mythos.
We vragen Mythos over mogelijkheden voor overnachting verderop, maar hij weet niet zeker of er in Sinarades logeermogelijkheden zijn.
In de donkere nacht wandelen we terug naar ons huisje en zien in de verte de lichtjes van Korfoe stad.
Dag 6 : donderdag 4 sept 2014
Dafnata - Pelekas (18,5 km - 4 uur)
Ondanks de rustige omgeving worden toch al om 6 uur wakker. Ik breng de sleutel nog eerst terug naar Kostas, wat toch weg en weer 2 km wandelen is, en dan ontbijten we. Tegen 8 uur zijn we klaar en we vertrekken onder dreigende regenwolken.
De weg stijgt en wordt al gauw een doornig bospaadje dat wat op en neer kronkelt. Het begint nu ook lichtjes te regenen en we trekken onze regenjas aan. Dat zorgt meteen ook voor wat warmte, want de hiite van de eerste dagen is ver zoek. Het stijgingspercentage wordt nu echt serieus en we bereiken om 10u45 de top van deze steile helling. We hebben in 2 uur maar 5,5 km afgelegd.
Op deze top is er een klein kerkje met enkele rustbanken in de buurt. Ik wissel mijn doorweekte T-shirt voor een droog exemplaar. Na een korte rustpauze gaan we naar beneden in de richting van een poort, waar we doorheen gaan. Nu zijn we binnen de omheining van het klooster en we passeren langs de kloosterkerk en gaan via een kleine poort verder op een dalend pad. Dit gaat veel vlotter dan het stijgend gedeelte. Bij een splitsing nemen we het linkse pad. Het rechtse pad is volgens een wegwijzer de weg naar Agio Deka. We gaan twijfelen of het pad dat we volgen wel de C.T. is omdat we geen aanwijzingen zien, en omdat de GPS een andere kant aangeeft. Juist dan zien we wel enkele gele markeringen en blijkt dat trekker, wiens GPS-route we gedownloaded hebben, hier verkeerd gelopen is. Het was uit het verslag van andere trekkers ook al duidelijk geworden dat in deze streek veel trekkers op een dwaalspoor raakten. Misschien een goede reden om in het vervolg toch naast de GPS ook een goede wandelkaart mee te nemen.
Aan het einde van de afdaling alweer een verwarrende toestand: een kruispunt met vijf wegen en geen duidelijke C.T. markering. Aangezien we nu de route in de GPS niet volgen nemen we na enig overleg een van de vier mogelijke richtingen. We komen zo op een grote asfaltweg die wel in de juiste richting loopt, maar de "echte" C.T. is dit toch niet, daarvoor is deze verkeersweg te druk. Maar enkele km verder komen we bij een punt waar een zandweg op de grote aansluit en de GPS geeft aan dat onze GPS-route hier in de buurt passeert. We verlaten hier dan de grote baan en een paar honderd meter verderop vervoegen we de C.T. en kunnen we weer verder de route volgen via GPS.
In de verte zien we Sinarades, een oud authentiek bergdorp, waar je door een landschap vol olijfbomen en cipressen naartoe wandelt. Om 11u30 komen we er aan en we besluiten even te stoppen op een terrasje. We drinken een Mythos en nemen er een bord tzatziki en brood bij. Sinarades lijkt een leuk dorpje met een dorpsplein, steile nauwe straatjes, oude huizen en geraniums en citroenbomen, maar helaas geen hotels of B&B's om te overnachten. Dus trekken we na een uurtje verder, richting Agios Gordios.
Ondertussen is het hier wel nog zonnig en droog, maar rondom zien we overal donkere wolken. We stappen vlug door door het kleine stadje en gaan dan verder op brede grindwegen. Zo bereiken we om 2 uur, na 18,5 km stappen, Pelekas, maar niet droog, want een 2 km daarvoor kregen we een hevige stortbui over ons heen.
Bij het binnenkomen van het dorp vinden we een kamer in een pensionnetje en vanaf ons terras achteraan hebben we voor ons uit een mooi panoramisch zicht over het binnenland en links zien we de hoger gedeelten van Pelekas. We informeren naar de aanwezigheid van een geldautomaat, maar die is er niet in Pelekas. De dichtsbije automaat is in Aqualand, een waterparadijs 6 km meer in het binnenland. Gelukkig hebben we meer cash meegenomen dan op andere trekkings.
Na een douche wandelen we eens in het stadje rond. De hemel is opgeklaard en het is weer redelijk zonnig. Er zijn enkele restaurants en we kiezen 's avonds voor Jimmy's, omdat het er een degelijk restaurant uitziet. We bestellen moussaka en voor de verandering een Grieks slaatje. De moussaka is niet echt slecht, maar voldoet zeker niet aan de verwachting. Het lijkt wel diepgevroren en in de oven opgewarmd. We drinken hierbij eerst een karafje lekkere witte wijn, en daarna iets minder goede rode wijn.
Dag 7 : vrijdag 5 sept 2014
Pelekas - Vatos (10 km - 3 uur)
Op donderdag is er in de Haiti Bar in Pelekas altijd een Griekse feestavond voor toeristen. Hoewel we op een respectabele afstand van het feest verblijven is er in de vallei heel wat lawaai, maar in zo'n geval is slapen toch geen probleem, dank zij de Quiet oordopjes. Tegen 8 uur worden we pas wakker. Een wandelingetje naar de bakkerij levert een ontbijt op met ovenvers brood. Tegen 10 uur gaan we pas op weg voor een, naar we hopen, korte etappe.
De C.T. gaat eerst van Pelekas een kwartier naar omlaag tot bij de zee. Vandaar gaat het gaat het dan omhoog, en omhoog en nog hoger onder een stekende zon. Na 6 km bereiken we de top, nabij enkele GSM of telecom zendmasten. Het is nu 11u45 en na de top komen we tussen olijfbomen waar we wat uitrusten.
Hierna komen we aan een korte steile daling in een smal bospaadje, dat merkwaardig genoeg redelijk goed aangegeven is, en zo komen we op een asfaltweg. Het is daarna even zoeken , maar we vinden toch een weg tussen de olijfbomen en komen zo uiteindelijk via een asfaltweg bij een oud kerkje en een klein gezellig pleintje. Hier geen spoor van hotel of ander logies. We stappen nog verder en komen op een pleintje waar er een supermarkt is. Het is nu 12 uur en we hebben bijna 9 km afgelegd. Tijd voor een rustpauze en de supermarkt voorziet ons van het nodige bier. We vragen de eigenaar of hij weet heeft van een hotel of van een B&B. Hij belt hiervoor iemand op en laat ons dan weten dat er niets meer vrij is in Vatos.
We steken de straat over en volgen de markering van de C.T. en hopen toch nog ergens een kamer te vinden. Vanaf Vatos gaan de C.T. eerst dalend via de grote weg en volgt dan direct linksaf een smal paadje. Een kwartier later komen we zo weer op een grote weg en tot onze verbazing ligt daar vlak voor ons pension Anastasia, met volop kamers te huur (30 EUR). We installeren ons hier in een ruime propere kamer met kitchenette.
Vandaag hebben we maar 10 km gelopen en dat in een kleine 3 uur. Het wordt dus een kalme dag. We hebben ook geen regen van betekenis gehad, al zijn er in de verte wel meer dan eens donkere wolken geweest. Een nadeel is dat de temperatuur die de voorbije dagen ergens rond de 25 °C schommelde, nu weer vlotjes de 30 °C overschrijdt.
Om de hoek is er een kleine supermarkt waar ze alles in huis hebben om vanavond onze eigen Griekse salade te prepareren, en die ons ook kan voorzien van de nodige vloeibare versnaperingen. We rusten wat uit op het terras dat op het zuiden uitgeeft, maar gelukkig een zonnescherm heeft.
Dag 8 : zaterdag 6 sept 2014
Vatos - Liapades (15,5 km)
Wakker om 7 uur en we ontbijten op het terras met croissants en Nescafé. Een uur later gaan we de grote baan op richting Ermones. de C.T. gaat dan rechtsaf en loopt 3,5 km over een lange rechte betonnen baan, naast een klein dichtbegroeid kanaal. In de velden is er een jager op stap met een viertal honden. Wanneer we dichtbij komen zien we dat dit nog jonge speelse honden zijn, die ons zelfs een hele tijd achterna lopen. Ze zijn duidelijk jachthonden in opleiding.
Na de lange betonbaan komen we bij een brug waar duidelijk een gele pijl aangebracht is die aangeeft dat we hier links moeten afslaan. De GPS geeft hier aan dat de C.T. verder rechtdoor loopt. We besluiten toch de duidelijke markering te volgen, maar daarna is het weer een al al zoeken. Uiteindelijk besluiten we om rechtsaf een grindweg in te slaan, die in de richting van Giannades lijkt te gaan. We zien het stadje op een heuvel in de verte. We wandelen zo op een brede weg tussen de velden met hier en daar de onvermijdelijke olijfbomen en we lijken recht op Giannades af te stevenen, tot enkele honderden meter voor de huizen de weg scherp linksaf draait. Rechts van ons horen we verkeer op de grote weg naar Giannades, en voor ons ligt een olijfgaard. We gaan dus tussen de olijfbomen en vinden na wat zoeken een uitweg en komen zo op de grote weg. Een kilometer verderop komen we in Giannades op een pleintje met een breed uitzicht over het binnenland. Het is 9u30 en we besluiten hier even te rusten, maar op dat moment begint het te regenen.
We vluchten naar een klein winkeltje, waar er een afdak is met een tafel en enkele zitplaatsen. We bestellen een Ice Tea en wanneer de regen aanhoudt ook nog een espresso koffie. Er komen ook nog wat Grieken schuilen en algauw zijn alle plaatsen onder het afdak bezet. De Grieken zijn vriendelijk maar geen een die ook maar een woord Engels spreekt. Het winkeltje lijkt de plaats te zijn waar de mannen van Giannades hun sociaal contact verzorgen. Ze trakteren mekaar en ze bieden ons ook een drankje aan, maar het lijkt nogal straf spul en we wijzen het aanbod af, met de verwijzing naar het feit dat we direct nog wat moeten stappen. Maar de regen blijft neerstromen en dus blijven we daar nog wat zitten. Dan komt er een man langs die boodschappen heeft gedaan. Hij heeft krentenkoeken bij en deelt er wat uit aan de groep, en wij krijgen ook een stuk.
Na meer dan een uur klaart de hemel dan toch een beetje op, we nemen afscheid van die hartelijke Grieken en wagen het erop. Naar Liapades is nog een 9 km maar het is redelijk vlak. De weg is inderdaad een brede grindweg tussen olijfbomen, en natuurlijk weinig C.T. markeringen. Bij een splitsing moeten kiezen, maar de GPS leert ons dat beide wegen enkele kilometers verder op hetzelfde punt samen komen. We nemen de rechtse afslag, omdat hier rood-blauwe markeringen staan en die hebben we tijdens de tocht al meer gezien. Dit lijkt een weg die voor een groot gedeelte samenvalt met de C.T.
Om 12 uur stoppen we voor middageten en na een half uur stappen we gauw op, want in de verte rommelt de donder. Het is zwaarbewolkt maar nu en dan komt de zon er toch door, om weer gauw achter de wolken te verdwijnen, maar het blijft droog. Zo bereiken we tegen 1 uur de eerste huizen van Liapades, met een gezellig pleintje en enkele cafeetjes. Met de dreiging van onweer blijven we niet hangen, maar we gaan verder en komen zo een 20 minuten later aan bij het Beach Hotel, met daarnaast "Villa Katherina Apps", waar we een studio huren voor 2 nachten (70 EUR).
Het is een gerieflijke studio met een keukentje en dus kook ik 's avonds een zelf: gekookte aardappelen, tomatensalade met lekkere Griekse olijfolie en citroensap, gebraden rookworst. Naast het Griekse Mythos bier drinken we ook al eens retsina, de witte wijn met lichte terpentijnsmaak. Goed gekoelde retsina smaakt hier lekker, maar waarschijnlijk zou dit in België geen groot succes zijn.
Dag 9 : zondag 7 sept 2014
Rustdag in Liapades
Na een rustig ontbijt gaan we in de voormiddag eens kijken hoe de C.T. van hier verder loopt naar Palaiokastritsa.
Vanaf Villa Katherina kom je via de parking van het Beach Hotel direct op het strand van Liapades. Het zandstrand ligt in een baai en het is maar drie à vierhonderd meter breed. Op het uiteinde zijn er alleen grote rotsblokken en steile kliffen. Na heel wat zoeken blijkt dat de C.T. hier omhoog loopt via de trap van het Beach Hotel, dan naast het zwembad en zo verder tot bij een steil smal paadje. We hebben onze slippers aan en het is echt niet te doen om hier verder te klimmen zonder goede stapschoenen.
We keren dan op onze stappen terug en gaan een koffie drinken op een terras aan zee. Het strand is ondertussen al redelijk druk bezet met zonnekloppers. Dit is niet echt ons idee van een geslaagde vakantie.
Uiteindelijk komen we te weten dat we voor een geldautomaat in Palaiokastritsa moeten zijn. Na de middag gaan we onder de brandende zon via de grote baan naar Palaiokastritsa en we vinden een geldautomaat bij een juwelier langs de weg. Nadat we geld getankt hebben gaan we verder het stadje, dat een van de oudste badplaatsen van het eiland Korfoe is, bekijken. Vanaf de weg hoog boven de zee, zie je de baaien, met de rotspartijen en de kleine kiezelstrandjes die afsteken tegen de diepblauwe zee azuurblauwe zeewater, de lucht en de cipressen en olijfbomen.
Naast de grote weg hoog boven de zee, gaan we op een terrasje met een weids uitzicht over de baaien een 1/2 liter Amstel consumeren.
Daarna gaan we terug over dezelfde weg, waarbij we nog inkopen doen voor ons avondeten: spaghetti met tomatensaus + retsina.
Voor een rustdag hebben we vandaag uiteindelijk toch nog 12 km gewandeld.
Dag 10 : maandag 8 sept 2014
Liapades - Agios Georgios (15 km - 4u30)
Iets voor 8 uur worden we wakker en we ontbijten rustig, zodat we om 8u45 kunnen starten. Eerts gaan we nog langs het supermarktje voor water, want gisterenavond was er eventjes een onderbreking in de watertoevoer en nu is het kraantjeswater bruin gekleurd, dus niet geschikt om te drinken.
We gaan dan verder via de asfaltweg richting Palaiokastritsa, maar aan de splitsing volgen we de weg omhoog naar Makrades. Kort daarop gaat de C.T. linksaf en naar beneden, maar dan komt er een steile zigzag klim tot in Lakones, waar we iets voor 11 uur aankomen. We hebben er nu 6,2 km op zitten, waarvan 2 km steil omhoog.
Lakones is een pittoresk dorp vanwaar je een goed uitzicht hebt op de zee en het gebied rond Palaiokastritsa in de diepte. Wij stoppen bij de warme bakker en kopen er krentenkoek en een blikje cola.
Het dorp is doorsneden door een asfaltweg die zo smal is dat er op de meeste plaatsen geen auto's kunnen kruisen. Dikwijls moeten er dus auto's bij een bocht een eind achteruit rijden tot aan een verbreding om de andere auto te laten passeren. Dat is zeker een probleem met de bussen die hele ladingen toeristen naar Lakones brengen om die van het panoramisch uitzicht te laten genieten.
Vanaf Lakones gaat de weg vlak tot licht golvend verder. We stoppen rond de middag tussen olijfbomen om te eten, maar we moeten er algauw vluchten voor venijnig stekende muggen. Tot overmaat van ramp krijg ik nog problemen met de SD-kaart van mijn fototoestel. Ik vervang die door een andere en ondervind later dat ik toch enkele foto's van deze dag kwijt ben, maar gelukkig zijn alle andere foto's in orde.
Na een rustige wandeling zien we eindelijk tussen twee rotspieken de baai van Agios Georgios en vandaar is het zigzag dalen tot aan zee, en dan nog een hele tocht rond de baai tot we een terrasje vinden voor een welverdiende Mythos. Het strand van Sint Georges is nog druk bevolkt en er zijn heel veel pensions, maar die zijn volzet. We kunnen wel een kamer krijgen verder in het binnenland, maar we blijven verder zoeken en vinden uiteindelijk aan het verste uiteinde een kamer in Hotel Belle Helène. Met 60 EUR per nacht is dit niet goedkoop, maar daarin is het ontbijt inbegrepen. Dit is ook onze laatste halte, want we hebben de C.T. route verderop bekeken en in het noordelijke binnenland van Korfoe is het niet eenvoudig om logies te vinden.
Woensdag moeten we naar Korfoe stad en van hieruit is er een groene bus daar naartoe. Die bus stopt hier juist bij Hotel Belle Helène om 10 uur 's morgens. We zullen dus morgen nog rustig in Agios Georgios doorbrengen en woensdag inpakken en wegwezen.
Dag 11 : dinsdag 9 sept 2014
Rustdag Agios Georgios
Tot acht uur geslapen en dan rustig van het ontbijt genieten.
Het is een zonnige dag en we wandelen wat langs het strand en gaan eens naar de dorpskern meer in het binnenland kijken. Er zijn hier heel veel huizen half afgewerkt gebleven. Je ziet overal die betonnen skeletten, en er zijn ook heel wat bouwvallige onbewoonde pensions en verlaten restaurants. Het is duidelijk dat er hier eens een bloeiend kuststadje was, waar vooral de Corfioten graag naar toe kwamen. Maar de crisis hard heeft toegeslagen, in Griekenland nog veel erger dan elders, en de binnenlandse toeristenindustrie heeft duidelijk rake klappen gekregen.
We lopen ook nog eens het strand af en wanneer het te warm wordt trekken we ons terug in de schaduw van ons terras.
In de late namiddag drinken we buiten bij de bar naast het zwembad een frisse halve liter Mythos, en we eten er een broodje gyros.
Vanavond gaan we nog wat van de late warme avond genieten met een koele fles retsina.
Dag 12 : woensdag 10 sept 2014
Agios Georgios - Korfoe
De dienstregeling van de groene bussen is niet erg strikt. We staan dus al meer dan een half uur te wachten vooraleer de bus er aan komt. In tegenstelling met de bus naar Kavos heb je hier geen aparte bediende voor de buskaartjes. De chauffeur maakt de dienst uit en hij heeft het niet gemakkelijk. Het eerste deel van de rit loopt over redelijk smalle wegen met speldenbochten waarbij we verbaasd zijn dat hij erin slaagt die in een keer te nemen. Ook in de smalle straatjes in de bergdorpjes is het voorzichtig manoeuvreren, en wanneer er een tegenligger komt of er staat iemand langs de weg geparkeerd is er een probleem. Maar dit wordt heel minzaam opgelost: de bus wacht, omstaanders verwittigen de eigenaar van de verkeerd geparkeerde auto, en deze verplaatst zijn voertuig zodat de bus kan passeren. Alles rustig aan en er wordt niet eens getoeterd.
Agios Georgios ligt een 30 km van Korfoe stad, maar toch doe je er op deze manier toch twee uur over. Tegen de middag zitten we nabij de bushalte op hetzelfde terras waar we vertrokken zijn en we drinken er een koffie. Daarna moeten we uitkijken voor logies.
Op goed geluk lopen we de stad in en volgen een grote verkeersas, maar we zien enkel winkels, tot ik plots in een zijstraat toch een bord opmerk met Hotel Hermes, dat tot onze ontgoocheling volledig vol zat. Wel gaf de receptioniste ons een stadsplannetje en duidde daarop twee andere hotels aan. Aan de oude haven vonden we zo een kamer in Hotel Konstantinopolis (60 EUR). Vanop onze kamer op de vierde verdieping hebben we een mooi uitzicht over de haven.
Maar deze namiddag zouden we nog graag wat van Korfoe stad zien. Deze stad heeft zowat 35.000 inwoners en is dus geen grote stad, maar er heerst altijd een kosmopolitische sfeer. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat er door de eeuwen heen vele volken hebben gewoond. Zowel de Engelsen als de Venetianen lieten hier hun sporen duidelijk na. Toch is het een echte Griekse stad. De authentieke Griekse sfeer proeft u in de talrijke cafeetjes en restaurants.
Om de hoek van ons hotel komen we al direct in de smalle winkelstraatjes terecht. Het krioelt hier van de toeristen en de winkels verkopen vooral het gewone toeristenassortiment: in de vakantiesfeer betalen toetisten hier goed geld voor iets waarvoor ze in België op een rommelmarkt nog niet eens 10 cent zouden willen betalen.
We lopen een beetje doelloos door die straatjes en komen zo op de Esplanade, een plein nabij de oude Venetiaanse vesting. De Fransen hebben als eerste bomen geplant rond het park en daaromheen zijn er terrassen die geïnspireerd zijn op de Rue de Rivoli in Parijs. We zouden hier wel wat willen drinken maar alle terrasjes zitten stampvol. Dus gaan we verder en we komen via de Venetiaanse bron aan het water en de oude haven.
Korfoe stad heeft twee havens: Nea Limani en Paleo Limani (nieuwe en oude haven). In Nea Limani komen vooral grote veerboten en internationale cruiseschepen. De kleinere regionale veerboten vertrekken en arriveren in Paleo Limani, niet ver van ons hotel.
We gaan dan om de hoek op een terras een Amstel drinken, en we kijken ook uit naar een restaurant voor vanavond. In de smalle straatjes hebben we een eenvoudig volksrestaurant gezien en we gaan er terug naar op zoek. Uiteindelijk vinden we het terug en we kunnen en een plaatselijk gerecht eten: sofrito van Korfoe. Dit bestaat uit lapjes rundstoofvlees, die gestoofd zijn in witte wijn met wat kruiden. Met een Mythos erbij smaakte het echt goed.
Om de avond af te sluiten gingen we na zonsondergang nog wat wandelen door de nu verlichte straatjes en we eindigden op het terrasje bij ons hotel met een karaf witte wijn.
Dag 13: donderdag 11 sept 2014
Korfoe - Brussel
Om 8 uur stipt kunnen we de eetzaal van Hotel Konstantinopolis binnen voor het ontbijt.
We nemen rustig de tijd en vertrekken iets voor 9 uur te voet richting de luchthaven, waar we een half uurtje later aankomen.
Thomas-Cook vliegt eerst nog naar Zakynthos, waar we moeten uitstappen en eventjes wachten terwijl het interieur van de Airbus gekuist wordt. Er wordt ook bijgetankt en een half uur later gaan we de lucht in richting Brussel.
In Zaventem nemen we de trein naar Antwerpen Centraal, waar we op het Astridplein tram 24 nemen tot Hoboken Schoonselhof. En dan stappen we nog de resterende honderden meters tot we eindelijk thuis aankomen.
