Classic Camera Collectors Club
Informatieve website van Frank Lakiere

Frankrijk : GR70 : De Stevenson Route


De voorbereiding

Na een jaar van verbouwingen waarbij er geen tijd was voor echte vakantie, zijn we vastbesloten om in 2007 weer eens een flinke wandeling te maken. Deze keer gaan we niet al te ver reizen en het wordt dus een GR in Zuid-Frankrijk of Spanje.


Nu is er echt een overvloed van GR's maar er is niet altijd veel informatie te vinden.
Op goed geluk beslissen we de GR70 te nemen.


Deze GR wordt ook de Stevenson route genoemd omdat in 1878 de toen nog onbekende Robert Louis Stevenson deze route heeft gevolgd. Zijn voornaamste drijfveer om te gaan wandelen was liefdesverdriet. Hij had enige tijd met de Amerikaanse Fanny Osbourne samengewoond in in Parijs. Maar Fanny was getrouwd en ze was teruggekkerd naar naar Californië, naar haar man en twee kinderen.


Stevenson startte zijn trip samen met zijn ezelin Modestine in Monastier le Gazeille (departement Haute Loire) op 22 september 1878.
Hij kwam op 3 oktober aan in Saint Jean du Gard (departement Gard).
Over zijn belevenissen schreef hij een boekje 'Travels with a donkey in the Cévennes'. Dat boekje werd een groot succes.
Later werd Stevenson natuurlijk wereldberoemd met boeken zoals 'Schatteneiland' (1883) en 'De zonderlinge geschiedenis van Dr. Jeckyll en Mr. Hyde' (1886)



Dag 1 : zondag 26 augustus 2007
Antwerpen - Le Puy en Velay

Le Puy en Velay ligt in het departement Haute Loire, tussen St. Etienne en Clermont-Ferrand ongeveer 900 km van Antwerpen.
We vertrekken rond 05.30 uur en rijden rustig door met stops in Luxemburg en later nog nabij Langres en nabij Lyon.
Vanaf Lyon zetten we de GPS aan en we komen al in Le Puy aan rond 15.00 uur.

Hier gaan we eerst naar de gîte des Capucins in de Rue des Capucins. Omdat we eind augustus toch niet meer de grote vakantiedrukte verwachten hebben we nergens gereserveerd. Onze eerste bekommernis tijdens de trekking zal dus altijd zijn om een plaats te vinden om te overnachten.
De gîte opent de deuren pas om 17.00 uur. We gaan we dan maar wat wandelen in Le Puy: veel smalle straatjes, veel pleintjes en op het hoogste punt van de stad een heel grote kathedraal. Le Puy is één van de vele startpunten van de bedevaart naar Santiago de Compostella. Hier begint de Via Podiensis en die voert de pelgrims in 12 etappes van Le Puy naar Conques.

De gîte des Capucins wordt gerund door 2 jonge Duitse verijwilligsters die hier hun Frans wat komen bijspijkeren. En dat is zeker nodig, want de uitleg over de mogelijkheden voor logement wordt uiteindelijk gegeven in een beetje Frans, wat Engels en veel Duits.
De gewone slaapplaatsen zijn allemaal bezet, voornamelijk door pelgrims voor de bedevaart naar Conques. Wel kunnen we een apartementje krijgen met keuken, living, badkamer en slaapplaats voor 4 personen(aan 52 euro!) en de auto kan hier tijdens onze tocht op een redelijk veilige parking blijven staan voor 2 euro/nacht.
De keuken van ons appartementje blijft vanavond ongebruikt omdat we nog genoeg over hebben van onze picnic: aardappelsa, tomaten, sla, kaas en brood.
We nemen nog een deugddoend stortbad en halen onze rugzakken op voor een laatste nazicht. Overtollige bagage kunnen we hier achterlaten in een grote voorraadkamer.
Daarna hebben we nog ruim tijd voor een rustige wandeling door Le Puy en we eindigen deze dag met een Guinness op het terrasje van The Well Pub.



Dag 2 : maandag 27 augustus 2007
Le Puy en Velay - Monastier le Gazeille

Wanneer we om halfacht wakker worden kijken we direkt hoe de weersgesteldheid is : bewolkt en grijs, maar droog.
Eerst vlug naar de bakker om croissants te halen en na het ontbijt maken we ons klaar voor de eerste etappe naar le Monastier-sur-Gazeille.
Van Le Puy tot Monastier volgen we de GR430. Dit is de Chemin de Saint Jean-François Régis.

Even buiten het centrum van Le Puy begint de weg al goed te stijgen. We gaan gestadig omhoog tot het plaatsje Ours. Alhoewel de zon nog achter de wolken verscholen zit is het toch warm, zeker met die zware rugzak erbij!
De GR loopt meestal over landbouwwegen, waarbij er ook grote stukken geasfalteerd zijn. De rood-witte aanduidingen zijn niet overal even frekwent en duidelijk aangebracht. Zo missen we ergens nabij Les Euclos een afslag. We moeten volgens de wegbeschrijving een oud station passeren, maar we zien zelfs geen treinsporen. We bestuderen dan maar de kaart en volgen de D38 tot het plaatsje Coubon, waar we bij de brug over de Loire de GR terugvinden.
Even buiten de dorpskern van Coubon gaat de weg dan rechtsaf steil omhoog naar L'Holme. Hier komen verschillende GR's samen maar de respectievelijke richtingen zijn deze keer wel goed aangegeven.

Ondertussen schijnt de zon volop. De warmte straalt ons toe vanuit de grond en er is geen zuchtje wind dat voor enige verfrissing zorgt. Het is echt tropisch warm en op de landbouwwegen is er heel weinig beschutting te vinden.
Na de middag komen we op wegen met meer bomen en in de schaduw is het gelukkig heel wat koeler.
Een goeie kilometer voor Monastier komen we weer op de D38 terecht. Tegen 15.00 uur zijn we in het centrum waar we in het eerste café dat we tegenkomen een verfrissende Stella Club drinken. Hierna nemen we onze intrek in hotel Le Provence (Logis de France).
Onze eerste dag zit erop en we hebben de 19 kilometer afgelegd in 6 uur, waarbij we 3 redelijk lange pauzes hebben genomen. De GR-gids schat de totale tijd voor dit trajekt op 4u45. We zijn dus maar een ietsje trager. Een goed punt voor de gids, want in La Réunion was onze 'normale' wandeltijd meestal ongeveer het dubbele van wat de gids daar vermeldde.

In de lokale supermarkt doen we om onze inkopen voor morgen. Met een blik bruine Tongerlo gaan we op een bankje in de zon uitrusten op de Place Stevenson, waarna we dringend toezijn aan een siësta.
Het repas randonneur in het hotel bestaat uit bladerdeeg met wilde paddestoelen als voorgerecht, daarna een lapje kalkoenfilet met zeer lekkere saus + aardappeltjes in de oven en sla, een kaaschotel en tenslotte nog 2 stukjes gebak. En we spoelen dat allemaal door met een kruikje rode wijn.



Dag 3 : dinsdag 28 augustus 2007
Monastier le Gazeille - Goudet

Wanneer we na een goede nacht slapen rond halfnegen wakker worden staat de zon al in volle glorie aan de hemel. Zo te zien wordt het weer een zomerse +30° dag!
We besluiten dus om het vandaag rustig aan te doen en de etappe te beperken tot Goudet, een 11 kilometer verderop.
Tot verbazing van de hotelbaas vertrekken we zonder ontbijt. We drinken alleen een grote kop koffie, rekenen af en gaan op weg. Ons ontbijt halen we bij de '8 á huit' op de Place Stevenson.

Eerst daalt de GR70 van Monastier tot bij het riviertje de Gazeille. Vanaf hier is het dan weer klimmen. De weg is bezaaid met losse stenen en loopt golvend verder door bebost gebied. Zo bereiken we na een 4 kilometer het gehucht Courmarcès. We hebben nu een hoogte van 975 meter bereikt.
Dit lijkt ons een goie plaats om te ontbijten. Daarna wandelen we op een gezapig tempo verder naar Saint Martin de Fugères. Bij het monument voor de gesneuvelden lopen we eerst nog even de verkeerde kant op want ook hier is de GR aanduiding niet zeer duidelijk.

Intussen wordt het echt heel warm: op de tarmac zijn er glanzende plakkerige plekken waar de pek gesmolten is.
We zitten hier op een hoogte van 1000 meter en aangezien Goudet op 785m hoogte aan de Loire ligt, zijn de laatste kilometers soms nogal steil naar beneden.

De GR70 komt uit nabij het Hotel de Loire. Dit is het enige hotel van Goudet en we hopen hier een kamer te vinden. Maar het hotel is dicht. Een vriendelijke buurman vertelt ons dat het hotel enkele dagen gesloten is omdat de uitbaters weg zijn voor een familiefeest. Hij wijst ons wel de weg naar een auberge Á la ferme.
We komen terecht in een gîte in een 17de eeuws gebouw. Het is een koele ruimte met een stenen gewelf. Ooit was dit de werkkamer van een notaris. Van hieruit hebben we zicht op de Loire, op de brug over de Loire en op de Bar du Pont de la Loire aan de overkant. Maar op dit vroege uur (14.00 uur) is de bar nog dicht. Gelukkig is er iets verderop een camping waar we redding vinden in de vorm van een koele pint '1664'.


Vandaag zijn we vertrokken om 9.30 en aangekomen om 13.00 uur met 2 rustpauzes. We hebben we 11 kilometer afgelegd in 2u45. Volgens het boekje is de wandeltijd 2u15.
Het avondeten bestaat uit : koolsla + rode biet, daarna worst met linzen, dan kaas en uiteindelijk sorbet + cake voor dessert.
Na het eten zitten we nog wat buiten voor de gîte en praten nog met een oude schaapsherder die juist zijn schapen op de boerderij heeft binnengebracht.

Hij voorspelt voor morgennamiddag slecht weer en dus besluiten we om tegen halfacht op te staan en vroeg te vertrekken.



Dag 4 : woensdag 29 augustus 2007
Goudet - Landos

Wakker om 7.30 uur maar al tijdens het ontbijt is er gedonder en een beetje regen. We wachten tot deze eerste bui over is en gaan dan vlug op stap.
Zoals gebruikelijk begint de dag met een klim van een goed halfuur. Daarna wordt de weg vlakker en breder met een mooi uitzicht op de omringende vulkaantoppen. In de verte zien we veel bliksems en er is heel wat gerommel maar, op een korte plensbui na, blijft het slechte weer veraf .
De zon breekt zelfs nog door, maar links en rechts komen er toch meer en meer donkere wolken. Vlak bij Bargettes krijgen we dan uiteindelijk de volle laag. We haasten ons naar een gehucht een vier- vijfhonderd meter verderop en kunnnen er schuilen in een verlaten schuur.
We laten het onweer voorbijtrekken en gaan dan verder op een rustige landweg tussen velden en weiden en algauw zien we weer de blauwe lucht in de verte. Met een redelijk briesje is het nu echt ideaal wandelweer.

Ergens tussen Bargettes en Le Bouchet St Nicolas gaat er iets verkeerd. Hoewel we de hele tijd de rood-witte aanduidingen gevolgd hebben komen we opeens in het plaatsje Charbonnier. Volgens onze kaart ligt dat een heel eind naast de GR, maar de rood-witte aanduidingen zijn duidelijk en na enige aarzeling besluiten we die toch maar te volgen. We bereiken uiteindelijk Amargiers. Op een kruispunt van 5 wegen, nabij een watertank en een groot kruisbeeld stoppen alle aanduidingen van de GR. Waar we ook zoeken er is geen enkele rood-witte aanduiding te bespeuren.
We vragen hier hoe het eigenlijk verder moet. Le Bouchet is 7 km de andere kant op. We zijn dus beter af als we rechtstreeks naar Landos gaan. Dit is nog enkele kilometer wandelen en we zouden daar morgen toch passeren.
In Landos vertelt men ons dat inderdaad sedert kort een bijkomende GR gemerkt is die tussen Bargettes en Le Bourg St Nicolas de GR70 kruist. Blijkbaar is er op de kruising onvoldoende duidelijkheid, want er zijn wel meer wandelaars die daar de GR70 verlaten en zo in Landos terechtkomen.

Vandaag 4u30 gewandeld en 14 tot 15 kilometer afgelegd.
Het hotel in Landos is gestopt met verhuur van kamers. Je kan er wel nog eten.
Voor logies moeten we naar de gîte communale in een nieuwbouw nabij de sporthallen.
Er is hier volop plaats en we krijgen zelfs een appartementje voor 25,40 euro/nacht!
We hebben hier zelfs een keuken en dus kunnen vanavond zelf ons potje koken. Na de inkopen in de supermarkt zitten we nog wat op een bank in de zon met een kruiswoordraadsel tot het echt wel te fris wordt.
's Avonds komt het aangekondigde onweer opzetten. Urenlang is er een indrukwekkend klank- en lichtspel met bliksem, donder, regen, hagel en rukwinden.


Dag 5 : donderdag 30 augustus 2007
Landos

Tegen de ochtend is het onweer weggetrokken maar het is nog lichtjes aan het regenen. Onze volgende etappe gaat naar Langogne (19 km) en als het zo blijft miezeren dan is er echt geen plezier aan.
Tot 10 uur wachten we af en dan beslissen we om hier nog een dag te blijven. Als het weer beter wordt kunnen we nog een stuk van de weg naar Le Bouchet afstappen en zien wat we gisteren gemist hebben.
Maar eerst gaan we een verlenging van ons verblijf regelen en inkopen doen in de plaatselijke '8 à huit'.
Eerst gezellig ontbijten, dan een kruiswoordraadsel, een dutje, middageten, ...
Pas in de namiddag komen er langzaamaan opklaringen en algauw is het zonnig en aangenaam warm. Tijd dus voor een wandelingetje richting Le Bouchet.
Maar eens op weg ondervinden we dat de opklaringen en warme periodes maar sporadisch voorkomen en op de landbouwwegen waar de wind op de open vlakte vrij spel heeft is het redelijk kil. We lopen zo'n 3,5 km heen en weer terug tussen weiden en korenvelden, verbaasd nagestaard door de koeien die zich blijkbaar afvragen wat we daar in zo'n guur weer in godsnaam uitspoken.
Terug in ons appartement blijkt dat we vergeten zijn om boter te kopen. De biefstukken rauw oppeuzelen gaat ook niet en de enige vetstof die we ter beschikking hebben is mayonaise. Ik probeer dan maar om te bakken met mayonaise en dat gaat nog ook!



Dag 6 : vrijdag 31 augustus 2007
Landos - Langogne

In Landos is nabij het stadhuis de afslag naar de GR, maar direkt hierna is het weeral onduidelijk hoe we verder moeten. We volgen de aanduidingen in de gids maar al vlug blijkt dat we verkeerd zitten en we moeten een eindje terug.
Eerst is er een vlakke weg tot Jagonas en dan verder tot Arquejols.
Hier stoppen we even en dalen dan af tot bij een rivier nabij een grote spoorviadukt. Daarna gaat het konstant omhoog tot 1200 meter.
De weg loopt dan over een open vlakte tussen weiden en het waait hard maar het blijft tenminste droog. Uiteindelijk komen we in dennenbossen en tegen de middag bereiken we Pradelles.

Dit is een mooi dorpje (= de hoofdstad van het trekpaard) en er is zelfs een museum van het trekpaard. Op deze middag is alles dicht. Geen bar of restaurant voor een drankje en dus nemen we plaats op een bank op het centrale plein om daar wat te rusten en te eten.
Tot Langogne is het nog 6 kilometer over een brede oninteressante weg.
Na 21 kilometer en 5u15 stappen komen we in Langogne, een echt middeleeuws stadje, waar we logeren in hotel La Poste (logis de France).
We hebben ruim de tijd om in het stadje rond te wandelen. Wat vooral opvalt is de elliptische vorm van de oude kern. De middeleeuwse overdekte marktplaats is indrukwekkend. In de '8 à huit' kopen we wat appels en frisdrank.
De temperatuur is nu met moeite 20 °C en iedereen loopt met winterse kleren aan maar de verwachtingen zijn dat het weer almaar beter wordt met 25 °C in het weekend.

Het avondeten : filodeeg met geitenkaas en honing of charcuterie, een forel met boontjes en aardappel + lekkere saus, crème brulée of chocoladegebak.

Dag 7 : zaterdag 1 september 2007
Langogne - Cheylard L'Evècque

Na een dubbele expresso in het hotel gaan we op stap naar Cheylard L'Evècque, een lange naam voor een onooglijk dorpje.
Daar zullen we geen inkopen kunnen doen en dus gaan we eerst nog een voorraadje croissants kopen zodat we morgen naast appels en energiekoekjes nog iets hebben om overdag te eten.
We lopen Langogne uit over een bruggetje naast een huis waar in de Middeleeuwen melaatsen werden opgevangen. Hierna gaat de weg gedurende enkele kilometers omhoog tussen weiden en velden maar algauw ook door meer bebost gebied. Het uitzicht is hier minder weids maar als wandelweg is het zeker zo interessant.
Iets voor Flour de Mercoir stoppen we bij een beekje voor een croissant, wat nootjes en chocolade. Na het beekje gaat het weer bergop doorheen St Flour en via een asfaltweg tot 1189 meter.
Het blijft de ganse voormiddag grijs weer maar het is droog en toch al wat warmer dan gisteren.
De laatste 6 kilometer tot Cheylard L'Evècque leggen we af in een gestadig tempo en zo komen we bij de gîte d'étappe aan iets voor 14 uur.
De gîte du Mour is de enige mogelijkheid om te logeren in dit plaatsje waar de bevolking in totaal 62 zielen bedraagt. Je hebt er zowel chambres d'hôte als slaapzalen en natuurlijk zijn alle kamers al bezet. We kunnen wel terecht op een slaapzaal (6 bedden) met nog een eenzame wandelaar op de zaal.
De gastvrouw laat ons eerst nog even in het ongewisse we of we avondeten kunnen krijgen, maar uiteindelijk komt ook dat in orde.
De pot schaft als voorgerecht seldersla met spekgebak en vis in aspic, dan gemarineerd varken met geroosterde aubergine/courgette/tomaat en couscous, kaasschotel en een lekker gebakje.
Tot dan toe is dit het lekkerste eten van de hele trip, maar we zijn nog niet aan het einde...



Dag 8 : zondag 2 september 2007
Cheylard L'Evècque - La Bastide

Het onbijt is hier gewoon onvoorstelbaar overdadig : allerlei broodsoorten, verse pannenkoeken, verloren brood, muesli, ... en natuurlijk fruitsap, melk, koffie, thee.
We doen ons echt tegoed en gaan dan zoals gebruikelijk eerst enkele kilometers klimmen. Het is een grijze morgen en de weg loopt tussen dennenbossen. Na 5 kilometer bereiken we een hoogte van 1200 meter. Iets verderop (na 7,5 km) is er nog een steile afdaling gevolgd door een korte klim maar de weg blijft verderop golvend en bebost tot Luc.
Stilaan breekt de zon door de wolken.
Tegen de middag zijn we bij de ruïnes van het kasteel van Luc (12 km/3 uur) en het is nu al goed warm. Op de bank naast het kasteel nemen we een lange middagpauze lekker in de zon. Daarna stappen we verder en wandelen door Luc, een slaperig dorpje enkele honderden meters na het kasteel.
Hierna volgt de GR70 gedurende 4 kilometer een asfaltweg, weinig interessant behalve waar we een lang gebouw passeren waarop in grote letters staat : La Colonie L'Espoir Nîmes. Het ziet er helemaal verlaten uit, maar het is zeker niet bouwvallig. Wellicht zijn er hier in de vakantieperiodes honderden kinderen ondergebracht. Maar nu is het stil en doods.
Wat verderop zien we nog enkele interessante insecten (krekels, ciciaden, spinnen).
Met de warmte zijn op de weg tussen de velden nu de sprinkhanen tevoorschijn gekomen. Bij elke stap vliegen er tientallen alle kanten op.
Hierna volgt de GR70 een spoorweg en uiteindelijk komen we rond 14u30 aan in La Bastide. Nabij het station is er een hotel Le Gevaudan, maar dit is er al een tijdje mee gestopt. Iets verderop vinden we de gîte L'Etoile, waar we een kamer kunnen krijgen.
Philippe, de baas van l'Etoile, is een heel vriendelijke reus van een vent. Hij doet hier alles alleen met op topdagen tot 50 gasten. In de vakantie heeft hij wel hulp van een stageaire. Hij opent de gîte in mei en sluit in september. De overige maanden woont Philippe in Brussel.
We krijgen een ruime kamer (badkamer en toilet op de gang) en 's avonds is er een eenvoudige maaltijd : soep, aardappelsslaatje met sperziebonen, stoofvlees met rijst, kaas en gebak. Gewone kost maar wel lekker en zoveel als je kan opeten.
Je kan hier ook Belgisch bier krijgen, zoals Duvel en Chimay. Niet goedkoop natuurlijk (5 euro) maar we maken er toch gebruik van om nog eens een lekkere pint te drinken.



Dag 9 : maandag 3 september 2007
La Bastide - Notre Dame des Neiges

L'Etoile heeft comfortabele bedden in ruime luchtige kamers. In vergelijking met de voorbije dagen hebben slapen we hier zeer goed.
Het ontbijt is opnieuw de standaardhap in Frankrijk : fruitsap, brood met confituur en koffie. Er is ook platte kaas en muesli.

Vandaag gaan een wandeling maken langs de abdij Notre Dame des Neiges, ongeveer 4 km van La Bastide.
De abdij is een zeer groot maar oninteressant gebouw met daarnaast nog enkele grote boerderijen en kapelletjes. De paters maken ook een tafelwijn maar anngezien de abdij te hoog gelegen is voor druiventeelt worden de druiven aangekocht bij wijnboeren uit Bellegarde in de Midi.
We zijn hier vlug uitgekeken en klimmen verder tot we op 1265 meter hoogte een plek vinden met een mooi uitzicht op de heuvels van de Ardèche. Je zou hier bij helder weer zelfs de Alpen moeten zien, maar nu is het daarvoor iets te nevelig.
We wandelen terug via een weg door de bossen en tegen de middag zijn we terug in L'Etoile.

Er is een bakker en een winkeltje achter de hoek. Hier kopen we het nodige om niet van honger en dorst om te komen en eten in de tuin van de gîte.
Na de middag blijven we nog wat luieren, lossen een kruiswoordraadsel op en maken later nog een wandeling van 5,5 km.
Onderweg schrikt Han plots als ze bijna op een slang trapt. We hadden onderweg al 2 exemplaren gezien: in Goudet een dode gladde slang en nabij Langogne een platgereden exemplaar.
Maar dit is een levende hazelworm, dus eigenlijk geen slang maar een pootloze hagedis. Het is een volkomen ongevaarlijk diertje. Ik probeer vlug een foto te nemen terwijl de geschrokken hazelworm zich haast om in de grasberm te verdwijnen.



Dag 10 : dinsdag 4 september 2007
La Bastide - Chasseradès - Le Bleymard

Vannacht heeft het geregend en de ochtend is grijs en nevelig. Volgens de weersvoorpselling wordt het de volgende dagen zonnig maar vandaag blijft het bewolkt en met een maximum temperatuur van 18 °C ook redelijk koud. Zolang het niet regent is dit toch goed wandelweer.
Na de oversteek bij het station van La Bastide is er eerst weer een stevige klim. Na 3 km bereiken we de 1230 meter en hierna gaat het verder als 'vals plat' tot 1330 meter. We lopen tussen jonge dennenbossen maar er staat een strakke koude wind. Onze fleece trui volstaat niet om ons warm te houden en we moeten stoppen om een jas aan te trekken.
Na 4 km bereiken we het hoogste punt van deze etappe en vanaf hier gaat het vlak en licht dalend tot we het bos verlaten. Enkele km verder ligt Chassaredès langs de D6. We stoppen er op de middag voor een kopje koffie en na een korte rustpauze gaat het verder via een asfaltweg tot Estampe.
Naast deze weg loopt een spoorweg over een groot viaduct. Grote delen van de viaduct zijn voorzien van een overkapping, zodat de sporen in de winter vrij blijven van sneeuw. We blijven de spoorweg nog even volgen en dan gaat het weer omhoog in het forêt de Goulet waar we verder klimmen tot 1413 meter.
We passeren nog een ruïne (de ruïne van Serreméjan) en dalen tot we verderop bij de bron van de rivier de Lot komen. Waarna we natuurlijk weer omhoog moeten tot bij het kruispunt van de GR70 met de GR de pays.
Vanaf dit punt loopt de GR70 op en neer tot aan het gehuchtje Les Alpiers (1186m).
Onze GPS is ondertussen uitgevallen en Les Alpiers lijkt verderaf te liggen dan we dachten (of alleszins hoopten).
Het is daarna nog enkele kilometers tot Le Bleymard. Na een steile afdaling ligt hotel La Remise bij de inkom van Le Bleymard op ons te wachten. We krijgen een kleine kamer onder het dak, maar met een echt ligbad waar we dankbaar gebruik van maken.

We hebben vandaag de langste etappe van de hele route gelopen: 28 km en 7 uur wandelen.
Voor sluitingstijd gaan we nog vlug naar de supermarkt voor wat fruit, snoep en een fles wijn.
Het avondeten dat bestaat uit bladerdeeg met vis + sla, eendebil met rijst camarguaise, kaasschotel, platte kaas met vruchtencoulis.
De avond brengen we door op onze kamer met een kruiswoordraadsel en rode wijn.
Morgen wacht de Mont Lozère...



Dag 11 : woensdag 5 september 2007
Le Bleymard - Mont Lozère - Pont de Montvert

Op om 7u30 en vlug een grote koffie gedronken. Volgens de meteo wordt het vandaag een zonnige dag maar de ochtendtemperatuur is nog lang niet de voorspelde 20 °C. Op deze hoger gelegen delen van het Centraal Massief daalt de temperatuur 's nachts nu al tot 4 °C. Het zal nog wel even duren voor het aangenaam warm zal zijn.

Na Le Bleymard is er eerst een redelijk steile klim tot aan het skistation Mont Lozère. We komen hier aan om 10.30u en nemen een korte pauze met een koffie op een terrasje in de zon.
Hierna klimmen we verder tot de Pic de Finiels, het hoogste punt van dit bergmassief en met zijn 1699 meter maar een goeie 200 meter lager dan de Mont Ventoux (1912 m).
De weg naar de top is minder steil dan het eerste gedeelte vanaf Le Bleymard, maar er waait een heel harde wind (vergelijkbaar met de Mistral) en er is niet de minste beschutting. Op de top is het zeer koud en onaangenaam vertoeven en dus kijken we even rond en gaan iets verderop beschutting zoeken achter een stapeltje rotsen. De zon schijnt en afgeschermd van de wind is het best te doen. We besluiten om hier onze lunchpauze te nemen.
Een halfuurtje later gaan we met de wind in de rug weer de weg op. We dalen af tot bij een dennenbos waar er een steile afdaling is met een pad vol losse stenen, maar we zijn hier wel verlost van de ijzige wind en kunnen algauw weer in T-shirt verder.
Tegen 13.30 uur komen we in het dorpje Finiels, waarna we nog 2 uur te gaan hebben tot Pont de Montvert.
In dit laatste gedeelte zijn er geen beklimmingen meer. Wel is er nog een ambetante afdaling door een wei met steile gedeelten en veel los grint. Hierna volgt een effen open landbouwweg waar we rond 14.30 uur nog een pauze nemen. Hierna bereiken we een asfaltweg die ons na 2 km tot in Le Pont de Montvert voert.
Vandaag hebben we 18 km gestapt in 5u45.
Eerst gaan we op een terrasje naast de Tarn een pintje drinken en dan op zoek naar logement. Op het gemeentehuis ga ik navragen of er nog plaats is in de gîte communale. Normaal is dit geen probleem maar deze week is de gîte bijna volledig ingenomen door een groep studenten geologie. Gelukkig is er nog één kamer met 3 bedden vrij.
Douchen, winkelen en dan eten op een bank nabij de gîte. De gebakken paté is verukkelijk, de droge worst is echt héééél droog en de kaas is maar zo-zo. Maar de wijn is echt heel lekker en we zitten samen te genieten in de avondzon. Meer moet dat niet zijn!
Er is nog een kleine tegenvaller als om 18.45 u een fietser aankomt die informeert of er nog plaats is. De verantwoordelijke verwijst hem naar 'onze' kamer waar er nog één bed vrij is. Aangezien er geen andere oplossing is slapen we vannacht dan maar met 3 op de kamer.


Dag 11 : donderdag 6 september 2007
Le Pont de Montvert - Florac

We zijn wakker om 7 uur en gaan vlug eten voordat de studenten de eetzaal innemen. Op deze manier zijn we al om 8 uur op stap met direkt een serieuze klim van anderhalf uur. Op een vlakker stuk nemen we even een korte rustpauze en dan gaat het weer verder steil omhoog via een betonweg.
Het blijft steeds maar omhoog gaan tot de Col de la Planette waar we wat blijven rusten bij torens van leisteen. Die torens zijn gemaakt door de wandelaars die er telkens wat stenen bijvoegen. Het doet een beetje denken aan de torentjes opeengestapelde stenen in Nepal.

We zijn nu bijna 3 uur onderweg en het blijft klimmen maaar nu minder steil tot aan het Signal de Bougès (1421 m).
Ondertussen is de wind weer opgestoken en gelukkig hebben we hier meestal beschutting door de begroeiing, eerst dennenbossen en daarna beukenbossen.
Toch zijn er ook geregeld open stukken waar we ons schrap moeten zetten tegen de ijzige stormwind.
De weg daalt nu gestadig tot de Col du Sapet (1080 m) en vandaar gaat het verder over brede zanderige landwegen met veel los dolomiet en keien tot de GR70 en de GR68 splitsen.
Hier kiezen we voor de GR68 die recht naar Florac voert, eerst over een redelijk vlak stuk totdat de weg zo'n 3 km voor Florac steil afdaalt.
Dit laatste gedeelte is een zeer oninteressant en ambetant stuk. Andere wandelaars die de GR70 volgden klagen dat die zeker niet beter is.

Het eerste hotel dat je in Florac tegenkomt is het Grand Hotel du Parc. Dat lijkt ons net iets te veel grandeur en dus gaan we verder. Na een pintje op een terrasje in het centrum van Florac vindden we nog een hotel en een gîte maar allebei zijn 'COMPLET'. Uiteindelijk komen we terecht in Hotel-Bar-Restaurant 'Le 21' aan een pleintje tegenover de Sous-Préfecture. De 21 is niet echt luxueus en eten kan je er ook niet, maar er zijn restaurants genoeg in de buurt.

Vanaf Florac hebben we nu een probleem : voor de volgende etappes tot St Jean du Gard is overnachting niet zo vanzelfsprekend. In Gare de Cassagnas is er maar één gîte en verderop heb je ook een zeer beperkt aanbod. Dus zullen we eerst rondbellen en proberen te reserveren.
In Gare de Cassagnas is er geen enkel probleem. Er is nog plaats, maar wel in een slaapzaal.
In Saint Germain de Colberte is alles volzet. We krijgen wel een adres voor een huisje dat plaats biedt aan 6 personen maar dat kost 99 euro/nacht.
In Saint Etienne Vallée Française is er ook nog plaats op een slaapzaal. Die boeken we dan maar want anders moeten we onze tocht noodgedwongen hier in Florac beëindigen.
We gaan inkopen doen : fruit, chocolade en onze dagelijkse fles wijn en daarna gaan we eten in Le Globe op de hoek.

Dag 12 : vrijdag 7 september 2007
Florac - Gare de Cassagnac

Als ontbijt drinken we een grote koffie in Le Globe en we vertrekken rond 9u30 uit Florac. Blijkbaar is dit de uitgelezen vertrektijd voor de meeste wandelaars want we ontmoeten heel wat bekende gezichten.
Eerst volgen we de grote weg D907 naar Meyrues tot bij een brug over de Tarn en dan een asfaltweg bergop. Later wordt dit een stoffige landbouwweg.
De hele tijd vliegt er een blushelicopter heen en weer en nu zien we dat er aan de overzijde van de kloof twee bosbranden zijn.
Het is nu middag en we hebben een 7 km afgelegd. Tijd voor een pauze en wat eten.
De helicopter blijft blussen en nu en dan kunnen we zelfs een brandgeur opsnuiven. Maar de brandjes lijken onder controle en we denken dat ze misschien een grote oefening houden.
We lopen nu verder in het bos op een rustige aangename weg en missen ergens een afslag. Pas wanneer we na 2 km een richtingsaanwijzer naar Aubaret zien en dit op de kaart zoeken blijkt dat we verkeerd zitten. Het enige wat we kunnen doen is op onze stappen terugkeren en zo doen we vandaag 4 km extra!
We vinden de GR70 terug en komen zo in St Julien d'Arpaon waar de brandweer juist aan het inpakken is. Het blijkt nu dat het wel 2 echte branden waren en dat niet alleen de helicopter maar ook andere grote middelen gemobiliseerd waren. De brandweer heeft zelfs een mobiele keuken-eenheid.
Na st Julien volgen we een afgedankte spoorweg die 7 km door de kloof van de Mimente loopt. Dit betekent dus 7 km vlakke weg tot aan de Gare de Cassagnas waar we om 16.30 u aankomen bij de Espace Stevenson.
Het dorp Cassagnas ligt 3 km verderop en volgens de uitbater van de gîte is het puur tijdverlies om daar naartoe te gaan want Cassagnas is enkel een groepje huizen. Er is geen winkel, geen bakker, geen café. Misschien is het zelfs zo dat een groot deel van de huizen als vakantiewoning dienen en dus het grootste deel van het jaar ongebruikt zijn. In dit deel van Frankrijk zie je dat heel veel.
We gaan eerst nog douchen en dan wat op een bank in de zon luieren met een glaasje wijn.
Vanavond eten we filodeeg gevuld met tomaat en geitenkaas, dan kip in saus met rijst en als dessert een île flottante.


Dag 13 : zaterdag 8 september 2007
Gare de Cassagnac - Le Pont de Burgen

Een tocht van een kleine 20 km begint hier natuurlijk ook met minstens een halfuurtje klimmen. Dan gaat de weg vlakker en golvend over brede landwegen en door dennenbossen. De zon is stralend aanwezig en op warme zonnige plekken kan je de geur van de Provence al opsnuiven.
De aanduidingen in het boekje van de GR70 zijn weer zeer onduidelijk. Soms krijg je verwijzingen naar plaatsnamen maar langs de weg staat er geen enkele wegwijzer of verwijzing naar die naam, soms krijg je info in de trant van 'verder kom je aan een splitsing... waarbij je geen enkel idee hebt van hoever die splitsing zich bevindt ten opzichte van een eerder aangegeven punt. We bereiken toch de Col de Pierre Plantée zonder ongelukken.
Iets verderop (na 12 km) passeren we een vakantiedorp 'La Serre de la Can' waar we onze middagpauze houden. De bar van het hotel is gesloten maar we kunnen wel de bank gebruiken nabij de inkom. Enkele km verderop ligt St Germain de Calberte, een redelijk groot dorp met enkele restaurants en vooral heel veel kastanjebomen en appelbomen. Met behulp van onze wandelstok en een plastic zak gelukt het mij om een mooie grote appel te plukken.
De weg naar St Etienne Vallée Française is breed en stoffig. Dat wordt zeer duidelijk als er een camion passeeert die een enorme stofwolk als achterlaat.
Na 19 km komt er nog een steile afdaling naar de brug 'Le Pont de Burgen'. Iets verderop ligt de gîte waar we om 15 uur aankomen.
We hebben vandaag 20 km afgelegd in 5u30.

De slaapzaal is een onderdeel van een oud huis met verschillende niveaus en doorgangen. Er is een keuken, een grote open haard en 8 slaapplaatsen (4 beneden en 4 op een mezzanine). Wij zijn momenteel de enige klanten en dus hebben we het huisje voor ons alleen.
Beneden stroomt er een klein riviertje waarlangs je kan wandelen. Zo kom je in een kloof en iets verderop lijk je wel in de wildernis ver van de bewoonde wereld.
's Avonds komt er nog een groep van 11 wandelaars maar die zijn in een ander gedeelte ondergebracht, zodat we na het avondeten met ons tweetjes romantisch bij het open haardvuur doorbrengen.


Dag 14 : zondag 9 september 2007
Le Pont de Burgen - St Jean du Gard - Anduze

We moeten vandaag op om 7u30 want het ontbijt wordt om 8 uur opgediend en het servies dat gebruikt wordt zit in de kasten in 'ons' huisje.
Afgaande op de reakties in het gastenboek verwachten we een extra lekker ontbijt maar het is weer de gewone Franse kost (brood, konfituur, koffie).
Om 8u45 gaan we op weg en om de asfaltweg te vermijden nemen we de alternatieve route door het bos. Maar zoals zoveel eerder is ook hier de balissage niet 100% in orde en na een 4 km besluiten we aan een kruispunt om de weg naar La Frégère te nemen. We komen bij een ezelkwekerij met gîte en daar krijgen we een kaartje met een beschrijving van de weg tot St Etienne Vallée Française waar we tegen de middag aankomen. We hebben 10 km gelopen en over de asfaltweg was dat 4 km geweest. Of hoe je van een redelijk etappe toch een redelijk lange tocht kan maken!

Zo hebben we wat achterstand op het schema maar toch blijven we in St-Etienne op een bankje in het dorp voor ons middageten waarna we de brug over de Gardon bereiken bij Le Martinet.
Hier gaat de GR70 stevig omhoog de bossen in. De zon brandt nu aan een staalblauwe hemel en we zweten wat af. Het gaat altijd verder omhoog tot aan een splitsing. Er is hier aan een verbreding van de wegen gewerkt en als er al aanduidingen geweest zijn dan zijn ze nu weg.
Ik zoek enkele honderden meters langs links en dan langs rechts maar ik vind niets. Dan komt er een fietser die een stafkaart + kompas + hoogtemeter heeft. Na enig gepuzzel blijkt dat er hier rechtdoor een nieuwe weg aangelegd is en dat we links verder omhoog moeten.
Bij de volgende splitsing is er weer hetzelfde probleem: links of rechts is er niets aangegeven. De fietser kan er ook niet meer mee lachen en beklaagt zich over de veelvuldige slechte balissage.
Ik loop hier linksaf en vind na wat zoeken een wit-rode X. Dus gaan we verder rechts naar boven en zo komen we uiteindelijk aan de Col St Pierre. ( 600 m).
We hebben er nu 16 km op zitten en het parcours van vandaag liep meestal over brede stoffige wegen. Het was tot nu toe niet interessant.
Iets na de Col is er een aanduiding met de vermelding dat het nog 7,5 km is naar St-Jean-du-Gard. Hier duikt de GR70 de diepte in. Deze afdaling en wellicht daarna nog een steile klim zijn er voor ons teveel aan. We besluiten gewoon de D260 te volgen. Langs een asfaltweg is het ook niet interessant maar je hebt tenminste veel minder steile gedeelten.
Zo komen we iets voor 16 uur St Jean binnen. Van daar is het nog een half uur wandelen tot aan het station.
De stoomtrein van 16 uur is al vertrokken maar we kunnen wel nog naar Anduze met de dieseltrein van 18 uur. Tijd genoeg dus om op het terras van het Café de la Gare onze dorst te lessen. We verwisselenen hier ook onze wandelschoenen voor gemakkelijke slippers want onze Stevenson wandeltocht is nu ten einde.

In Anduze is het feest. De straten liggen vol confetti en in de hoofdstraat staan er een paardemolen, een schietkraam, enkele tenten met friet, wafels, pannenkoeken,... De terrasjes bij de cafés zitten vol maar we zien niet direkt een hotel. Wel is er in een zijstraat een bord met de vermelding Gîte d'étappe. Het is een ouderwets huis waar vroeger een hoedenmakerij in ondergebracht was. Maar er is een splinternieuwe moderne keuken en enkele kamers en slaapzalen. Er is plaats zat en we kiezen een slaapzaaltje van 4 bedden.
Ook gaan we in op de uitnodiging om vanavond hier het menu randonneur te gebruiken. En dit maakt deze dag, na de lange en oninteressante wandeling, toch nog onverhoopt tot een succes! Wat we voorgeschoteld krijgen is het volgende :
Eersteklas en uitzonderlijk lekker. Dit is echt wel de beste keuken van de hele tocht.
Ben je dus in Anduze of omstreken, informeer dan maar of je kan eten bij de Gîte d'Etappe in de Rue du Luxembourg. Een absolute aanrader!!


Gîte d'étape d'Anduze

http://www.mescevennes.com/hebergement_restauration/gites-etape/gite-etape-gite-d-etape-d-anduze-anduze-35.html

JOURDAN Sébastien
Gite d'étape d'Anduze 11, rue du Luxembourg, 30140 Anduze

Téléphone : 04 66 61 70 27

Bij het begin en het einde van de GR 67 Tour en Pays cévenol
De gîte is ondergebracht in een oude hoedenfabriek uit 1840 en heeft de tradionele architectuur behouden.
De ligging is ideaal : in het centrum van Anduze, 80 m van het gemeentehuis.

Sébastien, de chef-kok, zorgt voor avondmaal, ontbijt en op aanvraag ook voor een picnic.

Kamers : 1 slaapzaal van 12 plaatsen, 2 zaaltjes van 6 plaatsen, 3 kamers voor 2 tot 5 personen.


Dag 15 : maandag 10 september 2007
Anduze - Alès - Le Puy-en-Velay

Om 9 uur vertrekt de bus naar Alès. Het is al warm en de bijzonder zenuwachtige rijstijl van de buschauffeur maakt dat we allebei misselijk zijn bij aankomst in Alès.
We moeten hier nog wachten tot 14.31 voor de trein naar Langogne. We hebben dus alle tijd voor wat sightseing rond het fort van Auban en in de winkelstraten. We eten een lekker menuutje op het terras van een Chinees restaurant en Han vindt hier in een 1-2-3 winkel dé handtas waar ze al een hele tijd naar zocht.

Tijdens de rit met de trein naar Langogne (de Cévenol) herkennen we onderweg enkele plaatsen, zoals het kasteel van Luc en de gîte L'Etoile in La Bastide.
In Langogne staat de bus naar Le Puy al te wachten. Deze rit verloopt veel beter dan de busrit van vanmorgen en zo komen we goed en wel in Le Puy aan rond 17.30 uur.
In de Gîte des Capucins rekenen we af en we vinden er onze bagage en auto terug, gaan eerst vlug nog winkelen en rijden dan naar het zuiden, naar Langogne om te kamperen nabij het meer van Naussac.
Het is al bijn a donker wanneer we onze tent opslaan en na een lange dag kruipen we rond 22.30 in onze slaapzak.
De Stevenson trekking zit er volledig op en nu beginnen onze kampeerdagen....